X

XERANTHEMUM ANNUUM

Xeranthemum annuum

o immortelle
jaarlijks zo onsterfelijk
verdubbel u fris


Daam Noppe
Het Ruisend Gewas, 2de jaargang, nummer 4, Tongeren, 2006

Populaire posts van deze blog

Aarde's donkerte ontkropen....

De Kruid- of Plantentuin, in de volksmond Den Botaniek , in de Leopoldstraat in Antwerpen is een hortus botanicus midden in de stad. Je vindt er een ongelooflijke collectie bomen, kruiden en planten die helemaal feestelijk oogt als een en ander in bloei staat. Wij wonen volkomen tevreden in een ruim appartement, met een balkon aan de voor- en een terras aan de achterkant. Het enige wat we af en toe missen is een tuin. Maar vermits de Kruidtuin bij ons om de hoek is, weten we er toch een nabij. Ik kuier er graag doorheen. Soms ga ik er op een bank zitten lezen. Op zeker ogenblik had ik de dichtbundel Beeldentuin van Lou Vleugelhof bij. Daar sloeg ik Wolfsmelk ( Atropa Belladonna ) uit op. “Da’s straf, die heb ik juist staan te bestuderen,” dacht ik. En even later las ik in die bundel Gevlekte scheerling ( Conium maculatum ) , waarop ik natuurlijk even wilde gaan zoeken of daarvan in de Kruidtuin ook een exemplaar was te vinden. Jawel hoor. En toen ging ik thuis in de poëziekast eens kij
Meer lezen

P

PAARDENBLOEM Kijk paardenbloemen, die maken het gras geel en het gras groen. Een grote familie onder de zon. Op hun knakbare steel, uit hun knop groeiend, rafelend het hart tot het op is en bijen komen maar kort als om een vluchtige herinnering van geur. Terwijl er zijn die openen hun secure neusjes, lekkere waar je in knijpen wilt en het binnenst van weten, de een na de ander. Namiddags schroeven de lange buitenste blaadjes hun knop op slot, meer wind zwaait de berken die zwaaien en druppeltjes tikken de blote rug van kinderen die zich verstoppen tot het donker is in het bos. Een volgende dag als de zon opziet over het dak, zijn er die blijven dicht die zwijgen zoals harde kwasten hun kleur vergeten. Marijn Backer Revisor , 21ste jaargang, nummer 1, Amsterdam, 1994 & De paardenbloem Achter mij gelaten. Roerloos bijten op de stengel van de paardenbloem. Bittere smaak omhuld door een rozet van bladeren. Alsof er niets aan was voorafgegaan, las ik de nerven als toekomstige levensweg.
Meer lezen

A

AALBES Laattijdige erfenis Decadente najaarsnacht als laatkomer, aalbessen bloeden op getemde aarde, wormkoningen nestelen in klokhuizen, hersenen van adamsvrucht. Laatgotisch tekenen stammen religies in rituele indigo nachtpastels, een oud labeurpaard dommelt in op oermuziek van rusteloze rukwind. Laattijdig wil ik alles erven, rapen, ruiken. Guy Commerman Getuigenis van zinnen , Kleinood & Grootzeer, Bergen op Zoom, 201 5 AALWYN Vier aalwyne in my tuin: in die winter regop kandelare; somersaande hurk hul met my op die stoep aan 't kwyn. Gerhard Barkhuizen Smee , Worcester, Turksvy Publikasies, 2021   AARDAPPEL Aan de aardappel De aardappel heb ik lief daar hij, Strevend naar volkomen rondheid, Altijd anders rond is, En oogjes heeft Als van een blindgeboren diertje. Ik heb hem lief daar hij, zo lekker, Door de groten wordt miskend; Daar zijn kruid zo lelijk En zijn bloem zo onaanzienlijk is. En vooral daar hij (Alsof hij wist dat hij in een vrouwenhand Belandt) Bescheiden e
Meer lezen